🙍 अगले जनम मोहे औरत ना किजो 🙅

🙍 अगले जनम मोहे औरत ना किजो 🙅

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️
एक पाय injured झाल्याने ती थोडी लंगडतच चालतेय. गपचूप खाली बघत, कारण पुन्हा कुठे धडपडायला नको. हळू हळू ladies compartment जिथे येईल तिथे कूच करत. मुंबई मधलं एक गजबजलेलं स्टेशन असूनही ladies compartment च्या जवळपास थोडा अंधार. त्याचा फायदा त्या विकृत माणसाने नाही घेतला तर नवलच. तिच्या पायाला/ मांडीला त्याचा नकोसा 'स्पर्श'. त्या परिस्थितीतही ती उलटी फिरून त्याच्या त्याच हातावर एक बुक्का मारते. 'त्याला' ते expect नसावं. ती बडबडते. त्या गडबडीत पुन्हा तिचा दुखरा पाय twist होतो.
काही दिवसांपूर्वी घेतलेलं women's safety च training ही यावेळी उपयोगी पडत नाही.
'तो' धावत्या ट्रेन ला पकडून पळून जातो. ती फक्त शिव्या देत राहते..
♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️

'स्पर्श' - जगातल्या प्रत्येक living creature ला एक दैवी देणगी मिळालेली आहे - स्पर्शज्ञान. प्रत्येक स्पर्शातला फरक आपल्याला कळत असतो - हवासा / नकोसा..
अगदी नजरेतला सुद्धा 'स्पर्श'.
त्यातकरून अशा नजरा ज्या तुमचं शरीर चिरून जातात. त्यासाठी बाईचा जन्म घ्यावा लागतो. ज्या नजरा पूर्ण कपडे घातलेले असूनही तुमचे "curves" शोधत असतात...

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️
पुण्याहून कुडाळ ला जाताना गोव्याच्या बसेस पकडाव्या लागायच्या. हॉस्टेल हुन घरी येताना नेहमी कोणीतरी सोबत असेलच असं नाही. गोव्याला जाणारं public खूप खराब, कोण कुठली लोकं असायची काय माहीत. सीट च्या कोपऱ्यातून कमरेला हात लावण्यात कोणता आनंद मिळतो देव जाणो! अशा वेळी टाचणी जवळ ठेवणे उत्तम. कोणाचा हात जवळ जरी आला की टाचणी मारणे! 📍

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️
जॉब लागल्यावर प्रभात रोड ला paying guest म्हणून राहायला आले. पुन्हा नवीन जागा. प्रभात रोड तसा सुनसान एरिया. त्यात पुणेकर काळोख पडला की सामसूम होतात. नवीन जॉब, एके दिवशी कामामुळे थोडा late झाला ऑफिस मधून निघायला. bike gate मधून आतमध्ये येऊन लावली, पुन्हा gate बंद करायला गेले. तेवढ्यात तिथे उभ्या असलेल्या एका माणसाने हाक मारली - 'ए शुत शुत, इथे बघ ना'.
त्याच्या विकृत हालचालींचा अंदाज येताच मी माझ्या रूम मध्ये धूम ठोकली. भीती, राग, चिडचिड, असहायता, स्वतावरची कीव सर्वकाही डोळ्यातून पाझरायला लागलं. बाजूच्या रूम मध्ये एक सिनियर पेशाने वकील मुलगी राहात होती. तिने मला हुमसून रडताना बघून विचारायला आली. मी फक्त एवढंच बोलू शकले - 'बाहेर एक माणूस काहीतरी किळसवाणा प्रकार करतोय..'
पुढचं काही ऐकायच्या आधीच तिथलाच एक मोठा दांडा घेऊन ती  gate कडे धावत सुटली. तिला थांबवायची पण मानसिक परिस्थिती नव्हती माझी. थोड्या वेळात तशीच तणतणत आली परत ती - 'हरामी पळाला, सापडला असता तर बघितलं असतं त्याला.
आणि काय गं लाज नाही वाटत तुला असं रडत बसायला? हात लावला त्याने तुला?'
मी - 'नाही'
ती - 'पुढच्या वेळी असं काही घडलं तर सरळ center point लाथ घालायची, काय? पुन्हा अशी रडत आलीस तर तुझं पाहिलं थोबाड फोडेन. स्वतःच्या संरक्षणासाठी तुला एक खून माफ आहे, तू कोणाला मारल्यास मी तुझी case हातात घेईन काळजी नको करू'
मी - '😮😯😯😯😮 (मनात - बापरे ही बाई कुठच्या कुठे पोचली)'  मी रडायचं पण विसरले तिच्या भाषणापुढे 🙃
हा सगळा प्रकार मी लागलीच घरी सांगितला म्हणा, obviously आई बाबा tension मध्ये आले. पण कधीतरी मला strong होणं गरजेचं होतं म्हणून काहीच प्रतिक्रिया नाही दिली. बाबा फक्त बोलले - काळजी घे.

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️

आम्ही पूर्ण फॅमिली आत्येकडून कुडाळहुन रत्नागिरी ला येत होतो. पोहोचायला बरीच रात्र झाली. रेल्वे स्टेशन हुन बस स्टँड ला यायला शेवटची बस होती, ती पकडली. रिकामीच होती त्यामुळे आम्ही आठेक जण वेगवेगळे जागा रिकामी दिसेल तसे बसलो. उतरताना माझी बहिण पाठुन येतेय ते मी पाहिलं होतं, पण अचानक कोणीतरी पाठुन विचित्र हात लावंतय ते जाणवलं. फिरून पाहिलं तर मी आणि माझ्या बहिणीमध्ये एक माणूस घुसला होता, दारूचा भपकरा मारला, फुल्ल नशेत होता. एकच कानाखाली मारली. बहीण ब्लॅक belt चॅम्पियन, तिच्या लक्षात आलं, काहीतरी चुकीचं आहे. तिने त्याला लाथेने बस बाहेर फेकलं. बाकी सगळे बस च्या पाठच्या दाराने उतरत होते, जेव्हा बाबांना दिसलं की आपल्या दोन्ही लेकी एका माणसावर ओरडतायेत, ते धावत आले. 'सुप्रिया, काय झालं बोल'.
'याने मला हात लावला, विचित्र'.
हात लावला???
ऐकूनच बाबांनी लाथा प्रहार सुरू केला, बहीण तर अग्रेसर होतीच, काकी पण अचानक कुठूनतरी आली आणि एकच कानफटात चमकवली त्याच्या.
त्याला वाटलं होतं ही एकटीच आहे, चान्स मारुया. त्याला काय माहीत होतं माझ्यासोबत एवढी मोठी gang आहे ती. मग माफी मागायला लागला.

पण आयुष्यभर वडील/बहीण प्रत्येक वेळी असे हिरो बनून येणं शक्य आहे माझ्यासाठी?!

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️

थोडेबहुत असे निरनिराळे अनुभव प्रत्येकाला आलेले असतात. परंतु लोकलज्जेस्तव त्याची वाच्यता करत नाही. कारण नेहमी स्त्री लाच दोषी ठरवलं जातं. स्त्री व्यवस्थित राहिली तर पुरुषांच्या भावना चाळवल्या जाणार नाहीत म्हणे!

हल्लीच माटुंगा स्टेशन ला एका विकृत माणसाच्या हालचाली cctv मध्ये कैद झाल्या, पण पोलीस हतबल आहेत आणि त्याला अटक करू शकत नाही कारण एकही स्त्री त्याच्याविरुद्ध तक्रार करत नाहीये -
https://www.facebook.com/Zee24Taas/videos/525035771473899/

सगळेच पुरुष सारखे नसतात. हा समाजातला particular भाग आहे तिथपर्यंत संस्कार, प्रबोधन पोहोचतच नाहीये. वाढती लोकसंख्या लक्षात घेता, हे प्रकार अजून पुढे वाढत जातील. रोज एवढ्या बातम्या ऐकतो, वाचतो, पाहतो आपण. समाजातील प्रत्येक संस्कारक्षम पुरुष काळजीत आहे की आपल्या घरातली स्त्री मग ती बहीण, बायको, मुलगी, मैत्रीण कोणीही असो ती एकटी बाहेर पडली तर सुरक्षित इच्छित स्थळी पोहोचेल की नाही. हा संस्कारक्षम पुरुष काळजीत आहे त्या विकृत पुरुषांमुळेच.

Women Safety ही काळाची गरज आहे.

सगळ्याच बायका नेहमी कार मधून फॅमिली सोबत नाही फिरत, सगळ्याच बायकांना नवरा as a bodygaurd अशी चंगळ नाही परवडू शकत. कित्येक बायका एकट्या ने संसार करतायेत. त्यांच्या safety च काय. एक व्यक्ती मग ती स्त्री असो की पुरुष, ती एका वेळी एकाच व्यक्तीचा प्रतिकार करू शकते, एका पेक्षा जास्त व्यक्तींचा नाही.
मग ही समाजातील विकृतीची कीड कोणा कोणाला गिळणार आहे??!!

बायकांनीच स्वतःसाठी उभं राहणं गरजेचं आहे. नेहमीच सोबतीची आणि मदतीची अपेक्षा नाही ठेवू शकत. खरं/ खोटं, चांगलं/वाईट यातला फरक पण कळायला हवा. नाहीतर तुमच्या एक गैरसमजुतीमुळे चोर सोडून संन्याशाला ही फाशी होऊ शकते.

Be Alert! 🔴 आता घाबरून गपचूप राहण्यात अर्थ नाहीये. स्वतःसाठी लढणं गरजेचं आहे.

The Final Call - webseries मधला एक dialogue मी note down करून ठेवला होता. तो आता तंतोतंत जुळतोय -
"जर भीती तुझ्यावर वरचढ झाली तर तू स्वतःची सुद्धा मदत करू शकणार नाही"

♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️♀️♂️