Budgie 🐦

Budgie 🐦

08-मे-2019

नेहमीप्रमाणे रात्रौ ०९.३० वाजता ऑफिस मधून मी घरी पोचले. floor च्या passage मध्ये आमच्या दरवाच्या बाजूला एक खिडकी आहे. त्यात काहीतरी निळ्या रंगाची वस्तू लांबूनच अडकवलेली दिसली. जवळ जातेय तर चिमणी सारखं छोटंसं काहीतरी.

आधी वाटलं, बाजारात खोट्या stuffed चिमण्या असतात त्यातलं एखादं कोणीतरी अडकवून ठेवलंय. जवळ गेल्यावर हलत तर नव्हतं. दरवाजा उघडायला गेले तर त्या आवाजाने थोडी हालचाल झाल्यासारखी वाटली.

अरे देवा, म्हणजे हा खरा पक्षी आहे तर. आणि अजूनही जिवंत आहे. मान अडकल्यामुळे हलू शकत नाहीये. काही सुचेना, करायचं काय. आयुष्यात कधी कोणत्या पक्ष्या जवळ गेले नाही. आपली मजल कुत्र्या- मांजरपर्यंत. 

बरं आधी याची मान तरी सोडवायला पाहिजे, नाहीतर हे मरुन जायचं. 

दरवाजा उघडून बॅग घरात ठेवली आणि किर्ती ला बोलावलं.

म्हटलं मी खिडकी उघडते, तू खाली वर्तमानपत्र धरून ठेव. कितपत injured आहे माहीत नाही, पडलं खाली तर जमिनीवर तरी नाही आपटणार.

हळूच खिडकीचा flap open केला आणि ह्या पिल्लूची मान व्यवस्थित मोकळी झाली, आणि पिल्लू काचेवरच बसलं. बरं बसलं ते तिथेच बसून राहिलं. आणि पेंगा काढायला सुरू.

आम्हाला वाटलं, कधीपासून अडकलं असेल देव जाणे. दमलं असेल तडफडून, म्हणून झोपलं लगेच.
चिमणी तर वाटत नाहीये. कोणता पक्षी आहे काय माहीत.
काय खात असेल, कोणाच्या घरातून उडून आलाय.
बरं पाणी ठेवायला तरी हरकत नाही. खिडकीवरच एका पसरट वाटीत पाणी ठेवलं.  मध्येच उठलं तर पिऊन घेईल पाणी.

आमचं जेवून झाल्यावर पुन्हा एकदा बाहेर डोकावून पाहिलं, झोपलेलंच होतं. एका वाटीत शिजवलेला भात ठेवला, तांदूळ त्याला खाता येत असतील असं वाटत नव्हतं, इवलीशी तर चोच आहे.

09-मे-2019
सकाळी लवकरच उठले. म्हटलं पिल्लू उठलंय काय ते बघू. दरवाज्यापालिकडे गडबड गोंधळ ऐकायला येत होता. दरवाजा उघडला तर माया आणि तिचा लेक संयोग. या दोघांबरोबर पिल्लू पण आमच्या घरात 😍

माया ने पकडलं हातात त्याला, तर खूप चावला तिला 😀
म्हटलं - सोडा त्याला, बघू कुठपर्यंत उडतंय.
पण कसलं काय, पिल्लू घाबरून दमलेलं. गपचूप घरातला एक कोपरा पकडला.
म्हटलं - चला सगळ्यांची पांगापांग होऊ देत. त्याला जरा शांत होऊ देत.
पाण्याची वाटी आणि भात पुन्हा समोर आणून ठेवली. भूक लागलेली बहुतेक. एक - एक शित चोचीत पकडून पाण्यात बुडवून खात होतं 😢 बिचारी पिल्ली 😔

खायला काय द्यायचं हा मोठा प्रश्न होता. माया बोलली, बाजरी किंवा नाचणी असेल तर द्या त्याला. दोन्हीही घरात नव्हतं 😣
सकाळी एकतर office ला जायची गडबड. अंघोळ करून तशीच गाडी मारून एका जिन्नसी दुकानात जाऊन धडकले. द्या म्हटलं बाजरी आणि नाचणी बांधून. नाचणीच मिळाली फक्त. पिल्लू भात सोडून नाचणीच खायला लागलं 😘

लहान मुलांचं कुतूहल जगज्ञात आहे. त्यात एखादं समोर एवढं cute पाखरू असेल तर बघायलाच नको.
संयोग ने त्या पाखरू च्या जवळच जा, त्याला हात लाव, असे उद्योग सुरू केले. तसं ते पिल्लू अजून घाबरायचं. महत्प्रयासाने संयोग ला लांब ठेवलं.
माया ची कामं आटोपली आणि निघायची वेळ झाली. तसं माझ्या अपेक्षेप्रमाणे संयोग ने गोंधळ घातलाच - आपण पण पोपट आणायचा 🐦 😅😄😄

आता आम्हाला सुद्धा ऑफिस ला निघायचं होतं. पिल्लू ला बाहेर हाकलून लावणं शक्य नव्हतं, आणि घरात ठेवायचं म्हणजे मी स्वतः 14 तास घरात नसते, किर्ती ला कोणताही प्राणी पक्षी आवडत नाही.
माझ्यासाठी हे धर्मसंकट च होतं.
बघू, आज एक दिवस घरात एकटं राहू देत.
निघताना वाटी भरून पाणी ठेवलं, अजून थोडी नाचणी ठेवली (किती खात असेल ते माहीत नव्हतं), एका टोपात पाणी ठेवलं (पाण्यात डुबण्याची पक्ष्यांची सवय असते).
बाकी living room आता पूर्ण त्याचीच होती 😀
Whole वावर is our 🤗

दिवसभर tension लागून राहिलेलं, काय करतंय काय माहीत. मनात आलं - रात्री पोचल्यावर लक्षात आलं की पाखरू violent झालंय तर 😢
खरं tension तर कीर्ती ला होतं, आधीच प्राणी - पक्ष्यांची नावड, त्यात ती माझ्या आधी घरी पोचते 🤓

किर्ती ला message करून ठेवला - घरी पोचल्यावर आधी मला पिल्लुचा फोटो पाठव.

पिल्लू शहाण्या बाळासारखं मस्त नवीन जागा पकडून झोपलेलं होतं 😘

(क्रमशः)